สร้างเมื่อ พ.ศ. 2310 เดิมเป็นวัดโบราณที่สร้างขึ้นในสมัยที่ดินแดนแถบนี้เป็นที่อยู่ของชนชาติขอม ละว้าและลาว เวลาต่อมา พ.ศ. 2115 พระไชยเชษฐาธิราชได้หนีทัพจากเวียงจันทน์มาพักทัพอยู่ในเขตนี้จึงได้มาบูรณะวัดขึ้น ต่อมากลายสภาพเป็นวัดร้างจนถึง พ.ศ. 2310 ได้มีการบูรณะและสร้างวัดขึ้นมาใหม่เดิมเรียกชื่อว่าวัดใน เพราะอยู่ในกำแพงเมืองเก่า และวัดในยังมีบ่อน้ำที่สร้างด้วยอิฐเผามีน้ำไหลตลอดปี จึงเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าวัดน้ำออกบ่อศรีคูณเมือง ประชาชนเรียกสั้น ๆ ว่าวัดศรีคูณเมืองจนถึงปัจจุบัน