เป็นโบราณสถานสำคัญสมัยอยุธยา แต่ไม่ปรากฏประวัติการสร้างที่แน่นอน ในพงศาวดารระบุว่าในสมัยอยุธยาใช้เป็นสถานที่ประกอบพระราชพิธีถือน้ำพิพัฒน์สัตยา จากหลักฐานทางโบราณคดี พบหลักฐานว่ามีการเข้ามาอยู่อาศัยในช่วงประมาณพุทธศตวรรษที่ 19 20 ต่อมามีการปรับพื้นที่สร้างโบราณสถานในช่วงพุทธศตวรรษที่ 20 21 สิ่งสำคัญภายในวัด ได้แก่ เจดีย์ประธาน วิหาร อุโบสถ กลุ่มเจดีย์ราย และอาคารทรงตึก 2 ชั้น ลักษณะทางศิลปกรรมที่สำคัญ ได้แก่ ปูนปั้นประติมากรรมนูนต่ำรูปพระพุทธรูป บริเวณส่วนเรือนธาตุของเจดีย์ประธาน