เป็นโบราณสถานที่มีลักษณะเป็นปราสาทสามหลังตั้งอยู่บนฐานเดียวกัน ปราสาทหลังกลางมีขนาดใหญ่กว่าปราสาทบริวารอีกสองหลัง ปราสาททุกหลังหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ด้านหน้ามีวิหารสองหลัง อาคารทั้งหมดปิดล้อมด้วยกำแพงที่มีห้องที่กึ่งกลางกำแพงด้านทิศเหนือและทิศใต้ กำแพงด้านทิศตะวันออกมีประตูซุ้ม(โคปุระ)ทางเข้าเพียงด้านเดียว นอกกำแพงมีคูน้ำล้อมรอบเว้นทางเข้าทิศตะวันออก จากการขุดค้นสันนิฐานได้ว่า ปราสาททองสร้างขึ้นในศาสนาพราหมณ์หรือฮินดู หลังกลางถวายแด่พระศิวะ(อิศวร)หลังดหนือถวายแด่พระนารายณ์(วิษณุ)หลังใต้ถวายถวายแด่พระพรหม หลักฐานสำคัญที่พบได้แก่ทับหลังเหนือประตูซุ้มทางเข้า แกะสลักภาพพระอินทร์ประทับเหนือหน้ากาลที่คายท่อนพวงมาลัย ศิลปะขอมสมัยบาปวน อายุราวพุทธศตวรรษที่ 16