เปิดGoogle map

เป็นวัดเงี้ยวแห่งแรกในเมืองเชียงใหม่ สร้างขึ้นเมื่อประมาณ ปี พ.ศ.2426 ชาวเงี้ยว หรือชาวไทยใหญ่ในสมัยนั้นจะอาศัยอยู่บริเวณย่านช้างเผือก ข่วงสิงห์ ช้างม่อย ฟ้าฮ่าม และวังสิงห์คำ หลักฐานที่ว่า การก่อสร้าง วัดใหม่ขึ้นแทนอันเก่า ภายหลังสุดนี้ประมาณ พ.ศ. ๒๔๒๖ เพื่อใช้เป็นสถานที่ประกอบ พิธีกรรม ทางศาสนาตาม จารีต ประเพณี ของชนชาว เงี้ยวในสมัยนั้น ชาวเงี้ยวดังกล่าว ได้ร่วมแรงร่วมใจกันสร้างวัดในที่ดินบริเวณ นอกกำแพง เมืองเชียง ใหม่ ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ บริเวณแถบนี้ในอดีตก่อนนั้น เคยเป็นส่วนหนึ่งของ ราช วังคุ้มเก่า ของพระเจ้ากือนาธรรมิก ราชซึ่งพระ องศ์เคยย้าย พระราชวัง ออกมาตั้งอยู่นอกกำแพง เมืองด้าน ทิศขึ้นมาก แถบเหนือบริเวณวัดพราหมณ์ ซึ่งเคยมีวัดอยู่เก่าๆ แล้วจึงทรุดโทรมรกร้าง จึงมีหมู่ ไม้นานา ชนิดนั้นทำเลชาวเงี้ยว ได้การบูรณะปลูกสร้างวัดนั้นเป็นป่าใม้นานาชนิด โดยเฉพาะต้นเป้าเป็นจำนวนมาก วัดจึงได้ชื่อว่า วัดป่าเป้า ภายในวัดมีพระเจดีย์รูปแบบมอญตามอิทธิพลของพม่าทางตอนใตั รวมถึงเชตวันมหาวิหารหรือเวฬุวันมหาวิหาร ให้รำลึกถึงพระธรรมคุณแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ลักษณะของพระธาตุที่วัดป่าเป้านี้เป็นแบบไทยใหญ่ และที่วัดได้จัดประเพณีปอยส่างลองเป็นประจำในเดือนเมษายนของทุกปี