สร้างขึ้นเป็นวัดนับตั้งแต่ประมาณ พ.ศ.2226 โดยมีพวกชาวมอญอพยพจัดสร้างขึ้น และได้ใช้นามวัดว่า “วัดสุวรรณคงคาราม” ภายหลังได้เรียกว่า “วัดป่าคา” เหตุเพราะมีหญ้าคาขึ้นมากมาย เดิมอยู่ในการครอบครองของคณะสงฆ์มหานิกาย ได้อยู่ในสังกัดคณะสงฆ์ธรรมยุต พ.ศ.2482 พื้นที่ตั้งวัดเป็นที่ราบลุ่ม อยู่ริมคลองอ้อมเกาะใหญ่ อาคารเสนาสนะต่างๆ มีอุโบสถ ศาลาการเปรียญ กุฏิสงฆ์และหอสวดมนต์ สำหรับปูชนียวัตถุ มีพระประธานในอุโบสถ ๒ องค์ เป็นพระทรงเครื่ององค์หนึ่ง ได้มาพร้อมกับเรือโขลน ลอยมาติดอยู่ที่หาดทรายหน้าวัดในช่วงระยะเวลาที่กรุงศรีอยุธยาถูกข้าศึกรุกราน พ.ศ. ๒๓๑๐ และมีธรรมาสน์รวมมาด้วย ที่วิหารหรืออุโบสถหลังเก่ามีพระประธานใหญ่สร้างด้วยศิลาแลง ปางสมาธิ ขนาดพระเพลากว้าง ๕ เมตร และพระปางประทานพร เรียกว่า “ หลวงพ่อคันธราช ”หรือหลวงพ่อขอฝน ประดิษฐานอยู่ด้านหน้าศาลาการเปรียญ นอกจากนี้ภายในบริเวณวัดยังมีอุทยานปลาหรือวังมัจฉา ซึ่งเป็นอุทยานการศึกษาแก่นักเรียน นักศึกษาและบุคคลทั่วไปที่มาเที่ยวภายในวัด สังกัดคณะสงฆ์ธรรมยุต