ชุมชนโบราณขนาดใหญ่ริมกว๊านพะเยา และเป็นส่วนหนึ่งของวัดติโลกอารามในสมัยโบราณ ซึ่งจากหลักฐานการขุดแต่งได้มีการค้นพบพระพุทธรูปหินทราย ชิ้นส่วนจารึกที่สันนิษฐานว่ามีอายุราว 500 ปี ชื่อของ “บ้านร่องไฮ” นั้น สันนิษฐานว่า สมัยก่อนน่าจะมีร่องน้ำไหลผ่านกลางหมู่บ้านลงสู่แม่น้ำอิงหรือหนองเอี้ยง ซึ่งสองฝั่งร่องน้ำเรียงรายด้วยต้นไทรใหญ่ขึ้นอยู่เรียงกัน และภาษาพื้นเมืองภาคเหนือเรียกต้นไทรว่า ต้นไฮ ดังนั้นจึงน่าจะเป็นที่มาของชื่อบ้านร่องไฮนั่นเอง