หมู่บ้านของชาวฝรั่งเศส ตั้งอยู่เลขที่ ๓๐ หมู่ ๑๑ ตำบลสำเภาล่ม สร้างเมื่อปีพ.ศ. ๒๒๐๙ ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชกษัตริย์องค์ที่ ๒๗ แห่งกรุงศรีอยุธยา หลังจากคณะธรรมทูตรุ่นแรกแห่งปารีส คือ ฯพณฯ ท่าน ลอมแบรต์ เดอ ลาม็อตกับพระสงฆ์อีก ๒ รูป ได้เดินทางมากรุงศรีอยุธยา เมื่อวันที่ ๒๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๒๐๕ ท่านและคณะได้ทำประโยชน์ต่อชาวกรุงศรีอยุธยา เป็นที่พอพระทัย พร้อมกันนั้นท่านได้เข้าเฝ้า สมเด็จพระนารายณ์มหาราช เพื่อทูลขอสถานที่สร้างวัดและโรงเรียน เพื่อประกอบพิธีการทางศาสนาและให้การศึกษาแก่เด็ก พระองค์ท่านจึงได้พระราชทานที่ดินแปลงหนึ่งริมน้ำ เพื่อสร้างวัดและโรงเรียนซึ่งเรียกชื่อในสมัยนั้นว่า “ค่ายนักบุญยอแซฟ” คนไทยได้อาศัยวัดนี้เป็นป้อมต่อสู้กับพม่าจนกระทั่งถึงวันที่ ๒๓ มีนาคม พ.ศ.๒๓๑๐ ก่อนกรุงศรีอยุธยาจะเสียแก่พม่าเพียง ๑๐ วัน พม่าได้เผาและปล้นสะดมทรัพย์สินไปจนหมดสิ้น กวาดต้อนพระสังฆราชบริโกต์และคณะไปพม่าด้วย หลังเสียกรุงศรีอยุธยาวัดนี้จึงกลายเป็นวัดร้างไม่มีพระสงฆ์ดูแล ต่อมาในปีพ.ศ. ๒๓๗๔ คุณพ่อปัลเลอกัวและคณะได้เดินทางมาเมืองไทยจึงได้มีการบูรณะฟื้นฟูอีกครั้ง เมื่อไม่นานมานี้ทางอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯได้มีการบูรณะฟื้นฟูส่วนต่างๆ และประดับตกแต่งภายในทั้งหมด พร้อมทั้งจัดที่บรรจุศพของพระสังฆราชปีแอร์ ลอมแบรต์ เดอ ลาม็อต และพระสังฆราชหลุยส์ ลาโน ไว้ภายในวัด บริเวณด้านพระแท่นทั้งสองข้าง ส่วนศพ(กระดูก)ของพระสังฆราชอีก ๖ องค์รวมทั้งบรรดามิชชันนารีอีก ๒๓ องค์ได้ย้ายไปบรรจุไว้ในอนุสรณ์สถานฯในสุสานของวัด