เป็นวัดที่สร้างก่อนสมัยกรุงศรีอยุธยา เคยเป็นที่ตั้งของค่ายพม่าในสมัยก่อนเสียกรุงศรีอยุธยาปีพ.ศ. 2310 ชาวบ้านเรียกกันว่า “โคกพม่า” ปัจจุบันไม่เห็นร่องรอยของเนินค่ายแล้ว วัดนี้เป็นวัดหนึ่งที่มิได้ถูกทำลายเหมือนวัดอื่นๆในพระนครศรีอยุธยา จึงยังปรากฏโบราณสถานสำคัญต่างๆให้ชม เช่น เจดีย์ทรงระฆังมีสิงห์ล้อมรอบซึ่งสร้างเป็นประธานของวัดอยู่บนฐานสูง ฐานล่างล้อมรอบด้วยสิงห์ปูนปั้น เหนือขึ้นไปเป็นฐานบัวประดับด้วยบัวลูกฟัก ลายบัวแบบนี้สืบทอดมาจากศิลปะเขมร ลพบุรี นิยมใช้ในศิลปะสมัยอยุธยาตอนต้น เป็นไปได้ว่ารับแบบอย่างมาจากเขมร สันนิษฐานจากหลักฐานในพงศาวดารกล่าวว่าในรัชสมัยสมเด็จเจ้าสามพระยาราวปลายพุทธศตวรรษที่ 20 ทรงยกทัพไปปราบเขมร ลักษณะพิเศษของเจดีย์แบบนี้พบเพียง 2 องค์ในเมืองอยุธยา ส่วนวิหารได้รับการปฏิสังขรณ์ในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น โดยดูจากลวดลายปูนปั้นที่หน้าบันด้านหน้าเป็นลวดลายที่ได้รับอิทธิพลจากจีน ภายในวิหารประดิษฐานหลวงพ่อขาว(พระพุทธนิมิตมงคลศรีรัตนไตร) เป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์สมัยกรุงศรีอยุธยา